کد مطلب:23461 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا نااميدي در بين دانشجويان زياد است؟ راه حل آن چيست؟

دانشجوي عزيز سخن از نااميدي گفتن و آن را به تمام جوانان با همت و پر تلاش نسبت دادن براي ما سخت تكان دهنده است. اگر نااميدي اين چنين بر فضاي جامعه و بخصوص بر اعمال و اذهان جوانان حاكميت داشت اينگونه براي ورود به دانشگاه و قبولي در كنكور رقابت نمي نمودند پس بايد بگوييم كه نااميدي در كار نيست چرا پديده ديگري است كه مي توان آن را دلهره از آينده نامعلوم ناميد و اين يك حالت طبيعي است و بايد به آن پاسخ مناسب داد كه پاسخ آن چنين است كه هر شخصي مسئوليت خود را كاملاً دقيق انجام دهد و در هر موقعيتي كه هست ذره اي كوتاهي نداشته باشد، مثلاً اگر شما خوب و دقيق درس بخوانيد و تنها به گرفتن مدرك فكر نكنيد و در صدد ياد گرفتن و بار علمي برداشتن باشيد و از يك توانمندي علمي و تجربي در رشته خود برخوردار باشيد آيا باز هم دلهره داريد؟ كسي دلهره دارد كه متاعي را براي عرضه به بازار كار و انديشه ندارد و براي خود در عالم هستي جايگاهي را رقم نزده است. و چنين سرگردان است و تكيه گاهي براي خود نمي بيند و خود هم توانائي ندارد احساس تشويش و دلهره دارد. بنابراين نااميدي مطرح نيست اگر نااميد بوديد هرگز يك صفحه درس نمي خوانيد، بلكه موضوع اين است كه حال بعد از درس و فارغ التحصيل شدن چه كنم؟ از آينده نگران هستيد و به آينده اميد نداريد و اين شكل تفكر سخت مردود است چنين آينده را جز عملكرد فعلي ما نمي سازد شما فعلاً سخت و پر تلاش تحصيل كنيد تا از توانمندي بالا برخوردار شويد آنگاه به خود مراجعه كنيد كه آيا باز هم احساس ناتواني و نااميدي مي كنيد. بله كسي كه فرصت طلائي فعلي را از كف بدهد بايد هميشه تشويش داشته باشد ولي اگر فرصت را غنيمت شمرده و همت كنيد زمينه اي از توانايي و خدمت در خود ايجاد كنيد و هنري داشته باشيد هرگز چنين حالتي را نخواهيد داشت پس تلاش، دقت، دقت تلاش تا هنرمند گرديد. البته اگر مقصود شما غير از آنچه ما تشخيص داديم مي باشد خوب است طي مكاتبه اي ديگر بر ما منّت نهاده و محتواي نااميدي خويش را بيان كنيد تا در ارائه خدمت مفيد و مؤثر موفق باشيم و ارادت خويش را به شما خوبان روزگار كامل سازيم.